Łapiński Czesław

Czesław Łapiński – ur. 4 czerwca 1912 r. w Sosnowcu, zm. 6 grudnia 2004 r. w Warszawie, podpułkownik, prokurator sądów wojskowych. Ukończył w 1936 roku Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim w stopniu podporucznika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji był od jesieni 1939 roku członkiem Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN), później pracował w wywiadzie ZWZ-AK. W czasie powstania warszawskiego był dowódcą kompanii AK na Ochocie.

Działał w partyzantce na Zamojszczyźnie. W AK doszedł do stopnia majora. Do LWP wstąpił ochotniczo w 1945 roku i został skierowany do pracy w sądownictwie wojskowym. Oskarżał początkowo w sprawach o dezercję i niewłaściwe obchodzenie się z bronią. Prokurator Łapiński uczestniczył w tzw. sądach doraźnych, w których zapadało najwięcej wyroków śmierci. W czasie swojej pracy w Łodzi, w grudniu 1946 roku, oskarżał m.in. w procesie dowódcy KWP, kapitana Stanisława Sojczyńskiego ps. „Warszyc”. Oskarżony i pięciu jego podkomendnych zostali rozstrzelani 17 lutego 1947 roku, tuż przed ogłoszeniem amnestii. W 1947 roku trafił do Ministerstwa Obrony Narodowej do Departamentu Służby Sprawiedliwości, gdzie pracował jako prokurator i kierownik sekcji. W tym czasie był prokuratorem w procesie pokazowym rotmistrza Witolda Pileckiego. W 1950 roku został przeniesiony do rezerwy.

31 stycznia 2001 roku IPN wszczął śledztwo, w którym zgromadzono 18 tomów akt i przesłuchano żyjących świadków w sprawie mordów sądowych popełnionych przez Łapińskiego. W listopadzie 2002 roku powstał akt oskarżenia. Do wydania wyroku nie doszło wobec śmierci oskarżonego, który zmarł na chorobę nowotworową w Centrum Onkologii-Instytucie w Warszawie mieszczącym się u zbiegu ulic rotmistrza Witolda Pileckiego i Wilhelma Konrada Roentgena. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie znajduje się jedynie symboliczny grób Pileckiego, którego ciało zostało pochowane w nieznanym miejscu.

« Powrót do Leksykonu