Giedroyc Jerzy

Jerzy Giedroyc, książę herbu Hippocentaurus – ur. 27 lipca 1906 r. w Mińsku, zm. 14 września 2000 r. w Maisons-Laffitte, polski wydawca, publicysta, polityk i działacz emigracyjny, epistolograf, w dwudziestoleciu międzywojennym związany z obozem młodokonserwatystów, autor wspomnień.Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany, jako pracownik Ministerstwa Przemysłu i Handlu do Rumunii. Tam został sekretarzem ambasadora RP w Bukareszcie, Rogera Raczyńskiego i pozostał na tej placówce, także po ewakuacji polskiej ambasady w 1940 roku, zostając szefem biura polskiego ambasady Chile, która odtąd reprezentowała polskie interesy. Po ewakuacji do Turcji, postanowił wstapić do wojska, wyjechał więc do Palestyny, gdzie został zołnierzem Brygady Karpackiej.

Po połączeniu Brygady z wojskami armii Andersa, zaczął pracować w Biurze Propagandy 2. Korpusu Polskiego. W 1946 roku w Rzymie, założył Instytut Literacki, w ramach którego, po przenosinach do Paryża wydawał od 1947 roku miesięcznik Kultura. W 1974 na jego łamach sformułował koncepcję, że suwerenność Ukrainy, Litwy i Białorusi jest czynnikiem sprzyjającym niepodległości Rzeczypospolitej, natomiast zdominowanie tych krajów przez Rosję otwiera drogę do zniewolenia także Polski.

« Powrót do Leksykonu