Samuel Linde

Samuel Bogumił Linde (ur. 1771 w Toruniu, 1847 w Warszawie) – polski leksykograf, językoznawca, tłumacz, bibliograf, pedagog, autor monumentalnego „Słownika języka polskiego” (1807–1815).

Samuel Linde uczęszczał do szkoły na Nowym Mieście, a 1783 roku do gimnazjum toruńskiego. W 1789 roku rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie w Lipsku. W 1792 roku ukończył studia. Po studiach przetłumaczył na język niemiecki m.in. „Powrót posła” i „Biblię targowicką” Juliana Ursyna Niemcewicza, „O powstaniu i upadku Konstytucji 3 maja 1791” Hugona Kołłątaja, Ignacego Potockiego i Franciszka Ksawerego Dmochowskiego. W okresie insurekcji kościuszkowskiej przebywał w Warszawie w kręgu zwolenników Ignacego Potockiego i Hugona Kołłątaja. Po przegranym powstaniu pracował jako bibliotekarza, a następnie dyrektor Liceum Warszawskiego (1803-1831). To podczas pracy w liceum napisał m.in. „Słownik języka polskiego”. W 1826 roku otrzymał dziedziczne szlachectwo i herb Słownik za swoje zasługi. W 1816 roku otrzymał złoty medal ufundowany przez społeczeństwo za „Słownik języka polskiego”. W 1842 roku otrzymał z okazji jubileuszu złoty medal ufundowany przez władze Królestwa Polskiego.

« Powrót do Leksykonu