Berutowicz Włodzimierz

Włodzimierz Berutowicz (ur. 3 października 1914 w Przedmościu w pow. Wieluń, zm. 11 grudnia 2004 w Warszawie) – polski prawnik, polityk, członek PPS i PZPR, pierwszy prezes Sądu Najwyższego w latach 1976–1987.

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1950). Po studiach pracował w prokuraturze, a następnie w sądownictwie. Jednocześnie od 1950 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1968 profesor nadzwyczajny, w 1975 mianowany przez Radę Państwa PRL profesorem zwyczajnym nauk prawnych. W latach 1968–1971 rektor Uniwersytetu Wrocławskiego. W okresie 1980–1985 poseł na Sejm PRL VIII kadencji. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski,Ordery Sztandaru Pracy I i II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

« Powrót do Leksykonu

Dodaj komentarz