Historia Polski w skrócie

[ Za dużo informacji? Zobacz historię Polski w pigułce! ]

[ Za mało dat? Zobacz historię Polski – daty! ]

ŚREDNIOWIECZE

Rok 966 – Chrzest Polski: uznawany jest za początek polskiej państwowości. Poprzez przyjęcie chrztu oraz ślub (w 965 r.) z czeską księżniczką Dobrawą Przemyślidką książę Polski z dynastii Piastów – Mieszko I (pierwszy władca Polan) włączył swoje państwo w zachodni krąg kultury chrześcijańskiej.

972 – Bitwa pod Cedynią: zwycięstwo wojsk Polan, którzy obronili Pomorze przed niemieckim najazdem. Posłuchaj: Cedynia 972

1000 – Zjazd w Gnieźnie. Męczeńską śmierć św. Wojciecha (997) i jego rychłą kanonizację polski książę Bolesław Chrobry wykorzystał doprowadzając na zjeździe gnieźnieńskim do utworzenia polskiej metropolii kościelnej w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu i tym samym do potwierdzenia pełnej samodzielności Polski przez cesarza Ottona III.

1002-1018 – Wojna polsko-niemiecka: rozpoczęta przez Bolesława Chrobrego, zakończona zdobyciem Milska i Łużyc.

1025 – Koronacja Bolesława Chrobrego: tuż przed śmiercią Bolesław Chrobry koronował się na pierwszego króla Polski, pozwoliło to umocnić pozycję Polski jako samodzielnego państwa

1138-1320 – Podział Polski na dzielnice: tzw. rozbicie dzielnicowe. Rozdrobienie państwa polskiego na coraz mniejsze, w znacznej mierze niezależne, władztwa terytorialne. Proces ten był związany z rozradzaniem się dynastii Piastów, której każdy członek, zgodnie z polskim prawem zwyczajowym, miał prawo do posiadania części ojcowizny.

1226 – Sprowadzenie Krzyżaków do Polski przez księcia Konrada mazowieckiego. Zakon krzyżacki miał pomóc w walce z pogańskimi plemionami Prusów.

1241 – Najazd Tatarów: bitwa pod Legnicą zakończona przegraną wojsk polskich, działania dążące do zjednoczenia Polski zostały zahamowane na wiele lat w wyniku śmierci Henryka Pobożnego.

1327 – Początek wojny z zakonem Krzyżackim, prowadzonej przez Władysława Łokietka przeciwko sojuszowi krzyżackiemu z księciem płockim Wacławem.

1331 – Bitwa pod Płowcami: pokonanie Krzyżaków przez wojska Władysława Łokietka.

1335 – Zjazd w Wyszehradzie monarchów Czech, Węgier i Polski w celu rozstrzygnięcia sporu z Krzyżakami, Kazimierz Wielki stał się niekwestionowanym władcą Polski po wykupieniu korony od Jana Luksemburskiego, króla Czech.

1343 – Zawarcie pokoju w Kaliszu, w myśl jego postanowień Polska odzyskała Kujawy i ziemię dobrzyńską, przy Krzyżakach pozostawało Pomorze Gdańskie oraz ziemia michałowska i chełmińska jako „wieczysta jałmużna”.

1385 – Unia polsko-litewska w Krewie: związek Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego (jego istnienie zakończyło się dopiero wraz z III rozbiorem Polski w 1795 roku).  Książę Litwy, Władysław Jagiełło, został poprzez małżeństwo z Jadwigą Andegaweńską królem Polski.

1410 – Bitwa pod Grunwaldem: jedna z największych bitew w historii średniowiecznej Europy. Zwycięstwo sił polsko-litewskich przeciw Krzyżakom i wspomagającym ich pomniejszym państewkom Rzeszy. Niestety nie wykorzystano zwycięstwa do odbicia Malborka.

1411 – Pokój w Toruniu, zakończenie wojny polsko-krzyżackiej.

1431–1435 – Wojna z Krzyżakami zakończona zwycięskim dla Polski pokojem w Brześciu Kujawskim.

1444 – Bitwa pod Warną: starcie między oddziałami polsko-węgierskimi, a wojskami tureckimi (Imperium osmańskie). Trzykrotnie liczniejsze wojsko tureckie pokonało koalicję. W bitwie zginął król Władysław Warneńczyk.

RENESANS

1454–1466 – Wojna trzynastoletnia z zakonem krzyżackim, zakończona zwycięstwem Polaków i II pokojem w Toruniu.

1519–1521 – Ostatnia wojna zakonu krzyżackiego z Polską. Wojna zakończyła się czteroletnim rozejmem, po którego zakończeniu Krzyżacy, będący w trudnej sytuacji nie byli już w stanie prowadzić wojny.

1525 – Hołd pruski: ostatni wielki mistrz zakonu krzyżackiego Albrecht Hohenzollern składa hołd lenny Zygmuntowi I Staremu, królowi Polski.

1569 – Unia Lubelska – rozszerzenie unii „personalnej”, tj. wiążącej oba państwa tylko osobą władcy, Polski i Litwy w unię realną (odrębne pozostało natomiast wojsko i skarb): Rzeczpospolitą Obojga Narodów, od XVII wieku częściej znaną jako Rzeczpospolita Polska.

1570 – Ugoda Sandomierska: porozumienie pomiędzy wyznaniami reformowanymi w I Rzeczypospolitej: luteranami, kalwinami oraz braćmi czeskimi. Nie brali w nim udziału bracia polscy (arianie). Intencją była wspólna obrona przed kontrreformacją i zaprzestanie walk między różnymi wyznaniami protestanckimi.

1573 – Konfederacja warszawska: dokument uważany jest za początek prawnie gwarantowanej tolerancji religijnej. Zawierał postanowienia zapewniające szlachcie w Rzeczypospolitej swobodę wyznania.

1573 – Pierwsza wolna elekcja: odbyła się rok po bezpotomnej śmierci ostatniego z Jagiellonów – Zygmunta II Augusta. Pierwszym królem wybranym w wolnej elekcji był Henryk Walezy, brat króla Francji Karola IX.

1596 – Unia brzeska – połączenie Cerkwi prawosławnej z Kościołem łacińskim w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

BAROK

1600 – Początek wojny ze Szwedami. Nie lubiany w Szwecji król Zygmunt III Waza, jednocześnie król Polski i Litwy tracił w Szwecji swoje wpływy na rzecz stryja Karola Sudermańskiego. Wojna dotyczyła też sporu o Inflanty.

1605 – Bitwa pod Kircholmem: jedno z najświetniejszych zwycięstw I Rzeczypospolitej, dokonane głównie dzięki husarii jako siły przełamującej. Rozgromiono ponad trzykrotnie liczniejszą armię szwedzką.

1622 – Rozejm w Mitawie: rozejm w wojnie ze Szwecją o Inflanty. Pozostawiał Polsce lenno kurlandzkie oraz południowo-wschodnie Inflanty z Dyneburgiem. Tę część Inflant zaczęto nazywać Inflantami Polskimi.

1627 – Bitwa pod Oliwą: bitwa morska pomiędzy flotą polską, a eskadrą okrętów szwedzkich, stoczona na redzie Gdańska. Wygrana Polaków.

1629 – Pokój w Altmarku, korzystny dla Szwecji: sześcioletni rozejm kończący wojnę polsko-szwedzką. W 1635 postanowienia rozejmu w Altmarku zmodyfikowano, podpisując korzystniejszy dla Polski rozejm w Sztumskiej Wsi.

1609–1618 – Wojna polsko-rosyjska: 9 października 1610 roku, po bitwie pod Kłuszynem, hetman Stanisław Żółkiewski zajął moskiewski Kreml. Od tego momentu przez dwa lata, do 7 listopada 1612 roku okupowała go polska załoga wojskowa. Od 2005 roku w Rosji rocznica wypędzenia Polaków z Kremla 7 listopada 1612 jest  obchodzona jako święto narodowe. Elektryczne Gitary – Kłuszyn

1620–1699 – Wojny polsko-tureckie. Okres szczególnego nasilenia się zbrojnych konfliktów między Polską a Turcją. Odbyły się trzy wojny w latach 1620 – 1621, 1672 – 1676 oraz 1683 – 1699. Polska przyczyniła się do zatrzymania marszu tureckiego na podbój zachodniej Europy.

1620 – Bitwa pod Cecorą: po nierozstrzygniętej obronie polskiego obozu, wojska Rzeczypospolitej zostały rozbite w odwrocie.

1621 – Bitwa pod Chocimiem: nierozstrzygnięty konflikt zbrojny między Rzeczpospolitą a Imperium osmańskim.

1672 – Najazd turecki na Polskę, zdobycie przez Turków Kamieńca Podolskiego.

1673 – Zwycięstwo pod Chocimiem: wojska koronne i litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego (ok. 30 tysięcy żołnierzy) odniosły wielkie zwycięstwo nad wojskami tureckimi. Tylko kilku tysiącom Turków spośród całej,  ok. 30-tysięcznej armii udało się przedostać do Kamieńca Podolskiego. Reszta poległa, bądź dostała się do niewoli.

1683 – Odsiecz wiedeńska: bitwa stoczona 12 września 1683 roku pod Wiedniem między wojskami polsko-austriacko-niemieckimi pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego, a armią Imperium osmańskiego pod wodzą wezyra Kara Mustafy. Zakończyła się klęską Osmanów, którzy od tej pory przeszli do defensywy i przestali stanowić zagrożenie dla chrześcijańskiej części Europy.

1699 – Pokój w Karłowicach: kończył 255 lat wojen, w których po jednej stronie uczestniczyła Rzeczpospolita, a po drugiej Imperium osmańskie  jednocześnie zapoczątkował w XVIII wieku przyjazne stosunki obu państw w obliczu wzrostu potęgi Austrii, Imperium Rosyjskiego i Prus.

1717 – Sejm „niemy” jednodniowa sesja sejmu I Rzeczypospolitej, która miała miejsce za panowania króla Augusta II Mocnego. Sejm został nazwany „niemym” z powodu niedopuszczenia posłów do głosu, w obawie przed zerwaniem obrad. Miał charakter sejmu pacyfikacyjnego kończącego czas walki króla ze szlachtą.

OŚWIECENIE

1768–1772 – Konfederacja barska: zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej. Skierowany przeciwko: kurateli Imperium Rosyjskiego, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim.

1772 – I rozbiór Polski dokonany przez Rosję, Austrię i Prusy. 18 września 1772 roku kraje te notyfikowały Rzeczypospolitej fakt rozbioru, żądając zwołania sejmu dla przeprowadzenia cesji. Opór łamały groźby i dokuczliwa okupacja kraju przez wojska trzech mocarstw.

1788-1792 – Sejm Czteroletni (Wielki):  sejm zwołany za zgodą cesarzowej Rosji Katarzyny II w Warszawie, mający na celu, w zamyśle organizatorów, przywrócenie suwerenności i przyspieszenie rozwoju gospodarczego Rzeczypospolitej. Kolejny sejm, w Grodnie 23 listopada 1793 roku, uznał Sejm Czteroletni za niebyły i uchylił wszystkie ustanowione na nim akty prawne.

1791 – Uchwalenie Konstytucji 3 Maja (pierwsza w Europie, druga – po USA – na świecie): wprowadziła polityczne zrównanie mieszczan i szlachty oraz stawiała chłopów pod ochroną państwa, w ten sposób łagodząc nadużycia pańszczyzny. Konstytucja zniosła zasadę liberum veto.

1792 – Konfederacja targowicka: zawiązana przez przywódców magnackiego obozu republikanów w Targowicy w celu przywrócenia starego ustroju Rzeczypospolitej, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Konstytucji 3 Maja, wprowadzającym monarchię konstytucyjną. Jej zawiązanie posłużyło Rosji jako pretekst do interwencji zbrojnej w Rzeczypospolitej.

1793 – II rozbiór Polski dokonany przez Rosję i Prusy: doszło do podpisania traktatu podziałowego między cesarzową Katarzyną II a  królem Prus Fryderykiem Wilhelmem II. Po podpisaniu wojska pruskie weszły do Wielkopolski, a rosyjskie do wschodniej Polski.

1794 – Powstanie kościuszkowskie (insurekcja kościuszkowska): polskie powstanie narodowe przeciw Rosji i Prusom. Mimo podnoszącej morale zwycięskiej bitwy pod Racławicami w pierwszych dniach powstania (to tę bitwę obrazuje słynna „Panorama Racławicka” we Wrocławiu), ostatecznie polski zryw zakończył się niepowodzeniem. W ciągu 8 miesięcy powstania strona polska zmobilizowała do walki około 150 000 ludzi, z tego blisko 100 000 do służby w oddziałach regularnych, 50 000 służyło w milicji i pospolitym ruszeniu. Na Syberię zesłano około 20 000 powstańców.

1795 – III rozbiór Polski dokonany przez Rosję, Austrię i Prusy: niecały rok po upadku insurekcji kościuszkowskiej władcy trzech państw uzgodnili wzajemnie traktat, zgodnie z którym przeprowadzili ostatni, pełny, trzeci rozbiór Rzeczypospolitej.

1797 – Powstanie Legionów Polskich we Włoszech: z inicjatywy Henryka Dąbrowskiego utworzono polskie formacje wojskowe, których celem była walka o niepodległość Polski. Walczące u boku wojsk francuskich i włoskich Legiony zostały utworzone  przez Francuzów we Włoszech. Tam wojska polskie miały się odbudować i przygotować do dalszych działań, gdyż po III rozbiorze polskie wojska były w pewnej części bezwładne.

1807 – Utworzenie Księstwa Warszawskiego: istniejącego do 1815 r., formalnie niepodległego, jednak w rzeczywistości podporządkowane go napoleońskiej Francji państwa. Było ono namiastką państwa polskiego.

1809 – Wojna z Austrią: będąca częścią wojny Napoleona z koalicją antyfrancuską, prowadzona jednak samodzielnie przez wojska polskie pod dowództwem Wodza Naczelnego Wojsk Polskich księcia Józefa Poniatowskiego. Kampania sił polskich została zakończona zwycięstwem.

1816 – Utworzenie Królestwa Polskiego: potocznie Królestwo Kongresowe – utworzony decyzją Kongresu Wiedeńskiego i istniejący do 1918 r. organizm państwowy na ziemiach polskich, w unii z Imperium Rosyjskim, do roku 1831 z własną konstytucją, sejmem, wojskiem, monetą i polskim językiem urzędowym oraz cesarzem rosyjskim jako królem Polski.

ROMANTYZM

1830 – Powstanie listopadowe: polskie powstanie narodowe przeciw Rosji, które wybuchło w nocy z 29 listopada na 30 listopada 1830, a zakończyło się 21 października 1831. Zasięgiem swoim objęło Królestwo Polskie i część ziem zabranych (Litwę, Żmudź i Wołyń). Powstańcom nie udało się zwyciężyć sił Imperium Rosyjskiego. Po polskiej stronie ok. 150 000 walczących, zginęło ok. 40 000. Posłuchaj: Emilia Plater

1846 – Wybuch powstania krakowskiego (rewolucji krakowskiej): było ono próbą powołania ogólnonarodowego powstania pod hasłami demokracji, podjętą w Krakowie. Porażka powstańców. Powstanie zakończyło się tzw. rabacją galicyjską.

1863 – Wybuch Powstania styczniowego: było to polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem. Trwało do jesieni 1864, po stronie polskiej udział w nim wzięło ok. 200 000 żołnierzy (straty szacowane są na 10-20 tysięcy). Rosjanie rozpoczęli represje natychmiast po stłumieniu powstania, kilkadziesiąt tysięcy uczestników walk zesłano na Syberię. Władze rosyjskie przystąpiły też do wzmożonej rusyfikacji społeczeństwa polskiego. Posłuchaj: Sen powstańca

POZYTYWIZM

1914–1918 – I wojna światowa: Polacy brali w niej udział jako żołnierze trzech armii państw zaborczych. Był to największy konflikt zbrojny na kontynencie europejskim od czasu wojen napoleońskich.

1914 – Utworzenie w Warszawie Polskiej Organizacji Wojskowej: z inicjatywy Józefa Piłsudskiego w wyniku połączenia działających w Królestwie Polskim konspiracyjnych grup w celu walki z rosyjskim zaborcą.

DWUDZIESTOLECIE MIĘDZYWOJENNE

1918 – Odzyskanie niepodległości przez Polskę. Za datę przyjęto 11 listopada: jest to dzień przekazania władzy wojskowej  Józefowi Piłsudskiemu. Ponowne utworzenie polskiego państwa było możliwe dzięki korzystnemu dla Polaków wynikowi I wojny światowej (przegrana Niemiec i Austro-Węgier, osłabienie Rosji), działaniom polskiej dyplomacji (na powojennej konferencji w Wersalu Polska była reprezentowana przez Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego) oraz prowadzonej już wcześniej działalności organizacyjnej, zmierzającej do utworzenia struktur państwa oraz jego wojska.

1918–1919 – Powstanie wielkopolskie – zbrojne wystąpienie polskich mieszkańców Wielkopolski przeciwko państwu niemieckiemu wkrótce po zakończeniu I wojny światowej. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Polski, która w tym czasie umacniała swą niepodległość. Powstanie zakończone pełnym sukcesem.

1919–1921 – Powstania śląskie – trzy konflikty zbrojne na Górnym Śląsku, jakie miały miejsce między ludnością polską i niemiecką. Odbyły się one w okresie formowania się Państwa Polskiego po zakończeniu I wojny światowej. Skutkiem trzeciego powstania było zyskanie dodatkowych terenów na rzecz Polski. Posłuchaj: Śląski rycerz

1919–1921 – Wojna polsko-bolszewicka: pomiędzy odrodzoną Rzeczpospolitą a Rosją Sowiecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki sowieckie. Rozpoczęła się od walki o Wilno, z którego pierwotnie wyparto polskie oddziały. W trakcie wojny Polacy ruszyli na Kijów (1920), ale po pierwszych sukcesach role odwróciły się i do ofensywy przeszły wojska bolszewickie.

1920 – Bitwa warszawska (cud nad Wisłą) 12-25 sierpnia: była decydującym momentem wojny polsko-bolszewickiej. Zwycięstwo Polaków powstrzymało marsz bolszewików na Polskę, a w dalszej konsekwencji na Europę.

1921 – Traktat ryski: kończył wojnę polsko-bolszewicką, ustalał przebieg granic wschodnich oraz regulował inne sporne dotąd kwestie. Podpisana w Rydze umowa zatwierdziła ostatecznie kształt mapy II Rzeczpospolitej.

1921 – Konstytucja marcowa: wprowadzała ustrój republiki demokratycznej o parlamentarno-gabinetowym systemie rządów. Likwidowała przywileje stanowe i ich oznaki, czyli herby.

1926 – Przewrót majowy: zbrojny zamach stanu dokonany przez marszałka Józefa Piłsudskiego w dniach 12–15 maja. Powodami zamachu była pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza kraju. 14 maja Piłsudski przejął kontrolę nad Warszawą. W wyniku walk zginęło 379 osób. Legalny rząd Wincentego Witosa podał się do dymisji, a prezydent Stanisław Wojciechowski złożył swój urząd. Uprawnienia prezydenta przejął Maciej Rataj, który powołał nowy rząd z Kazimierzem Bartlem na czele, w którym Piłsudski został ministrem spraw wojskowych i generalnym inspektorem Sił Zbrojnych.  Zamach majowy rozpoczął 13-letnie, autorytarne rządy sanacji.

II WOJNA ŚWIATOWA

1939 – Zerwanie przez Niemcy paktu o nieagresji z Polską: wybuch II wojny światowej, atak Niemiec na Polskę 1 września. II wojna światowa rozpoczęła się atakiem Niemiec na Polskę, symbolem ataku i rozpoczęcia wojny stało się uderzenie na polską składnicę wojskową Westerplatte w Wolnym Mieście Gdańsku, rozpoczęte o godzinie 4:45 strzałami pancernika Schleswig-Holstein, który z kurtuazyjną wizytą wpłynął do portu w Gdańsku kilka dni wcześniej.

1939 – Atak Związku Sowieckiego na Polskę 17 września: była to realizacja tajnego sowieckiego paktu z Niemcami.

1939–1945 – Powstanie i działalność Polskiego Państwa Podziemnego: na terenach okupowanych Polacy utworzyli pierwsze w świecie tajne struktury państwowe, z sądownictwem, edukacją i wojskiem.

1940 – Zbrodnia katyńska – dokonany przez Sowietów mord na polskich jeńcach wojennych, w tym oficerach Wojska Polskiego. Posłuchaj: Katyńskie łzy

1943 – Powstanie w getcie warszawskim: zryw organizacji żydowskich i wspomagających ich żołnierzy polskich przeciw terrorowi niemieckiemu. Bezpośrednią przyczyną powstania była likwidacja getta warszawskiego. Powstanie zakończyło się klęską po niecałym miesiącu walk nie mających szans powodzenia.

1944 – Wybuch Powstania warszawskiego 1 sierpnia: wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Powstańcy chcieli odzyskać miasto wobec nadciągającego frontu sowieckiego, by być wobec Armii Czerwonej gospodarzem polskiej stolicy. Rosjanie, którzy oficjalnie wspierali powstanie i deklarowali walkę z Niemcami, po jego wybuchu praktycznie nie wzięli udziału w ofensywie przeciw hitlerowcom, a  ponadto atakowali Polaków chcących przyłączyć się do walki. Po 63 dniach nierównej walki niedozbrojone polskie oddziały powstańcze ogłosiły kapitulację. Zginęło kilkanaście tysięcy polskich żołnierzy oraz ponad 100 tysięcy cywilów: niemiecki okupant stosował niespotykane wcześniej metody destrukcji zabudowań miejskich. Po upadku powstania dokończono plan zrównania Warszawy z ziemią. Posłuchaj: Orlęta Warszawy

1945 – Zakończenie II wojny światowej, konferencja w Jałcie: bezwarunkowa kapitulacja III Rzeszy. Alianci (premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill oraz prezydent USA Franklin Delano Roosevelt) przystali na żądania Józefa Stalina i oddali Polskę – choć formalnie była w obozie zwycięzców – w strefę wpływów ZSRS, dodatkowo odbierając Polakom na rzecz Sowietów tereny wschodnie (Kresy, z Wilnem i Lwowem).

KOMUNIZM

1945 – Rozpoczęcie rządów komunistów w Polsce, choć formalnie, w ramach okupacji sowieckiej, działali już od 1944r. (manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, który został powołany w Moskwie i funkcjonował pod polityczną kontrolą Józefa Stalina).

1947-1956 – Polska w okresie stalinizmu: po wojnie następowały zmiany upodabniające polski system społeczny i gospodarczy do modelu sowieckiego. Zachowano pozory wielopartyjności, jednak wkrótce to Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR) realnie decydowała o państwie. Państwo zaczęło przybierać formę totalitarną. Likwidowano kolejne zrzeszenia, stowarzyszenia społeczne. Kontroli poddano związki zawodowe. Zniesiono samorządy lokalne, a sądownictwo zostało podporządkowane władzy, przez co przestało być obiektywne i niezawisłe. Przeciwników politycznych skazywano w pokazowych procesach, nierzadko skazując na śmierć.

1944- 1963 – Działalność polskiej partyzantki antykomunistycznej: tzw. „Żołnierzy Wyklętych”. Rekrutujący się w większości z Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ), ale również AK i innych organizacji, Polacy nie pogodzili się z powojennym losem Polski i próbowali walczyć z okupantem. Według PRL-owskiej propagandy nie byli to żołnierze, lecz „leśne bandy” czy  „zaplute karły reakcji”, stąd przydomek „Żołnierze Wyklęci”.

1980 – Powstanie NSZZ „Solidarność” było zwieńczeniem działalności opozycji w Polsce. Po „Poznańskim Czerwcu ’56”, „Marcu 68”, czy „Grudniu 70” na Wybrzeżu, udało się wymóc na komunistycznej władzy powołanie do życia wolnych związków zawodowych. Powstanie i ruch „Solidarności” oprócz aspektów ekonomicznych było powiewem wolności.

1981 – Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce (rozpoczęty 13 grudnia, zniesiony 22 lipca 1983r.), mającego na celu stłumienie ruchu Solidarności i zmianę jej kierownictwa. Powstała po stanie wojennym tzw. „druga Solidarność” nie była już tym samym związkiem.

III RP

1989 – Obrady Okrągłego Stołu: porozumienie części przywódców Solidarności z komunistami. Koniec komunizmu w Polsce, początek III Rzeczpospolitej.

1999 – Wstąpienie Polski do NATO 12 marca. Polska stała się formalnie członkiem Sojuszu Północnoatlantyckiego.

2004 – Wstąpienie Polski do Unii Europejskiej 1 maja.

2010 – Katastrofa smoleńska, 10 kwietnia w katastrofie samolotu lecącego z delegacją polską na uroczystości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej zginęło 96 osób. W tym prezydent Lech Kaczyński z  małżonką, oraz czołowi polscy politycy, dowódcy Wojska Polskiego, osoby towarzyszące, piloci i załoga.

Historia Polski pełna nieszczęść i klęsk?

„Polska historia jest taka, że najpierw powstrzymaliśmy ekspansję Niemiec na wschód, potem ekspansję islamu na zachód, a potem obroniliśmy Europę przed rewolucją bolszewicką i doprowadziliśmy do upadku imperium sowieckiego. I jeszcze po drodze stworzyliśmy pierwsze w Europie państwo demokratyczne, wieloreligijne i oparte na tolerancji”.

Lech Kaczyński

Więcej na temat historii Polski od 1939r. w „Akademii Leminga„

[ granice Polski ]