Pilarski Marian

Marian Pilarski – ps. „Jar”, „Olgierd”. Urodził się 30 lipca 1902 roku. Jako młody chłopak ucieka z domu, by w 1915 roku przyłączyć się do Legionów Piłsudskiego, walczył w wojnie polsko – bolszewickiej. Zostaje w wojsku, awansowany w sierpniu 1939 roku do stopnia podporucznika. W czasie kampanii wrześniowej walczy w Armii “Polesie”. Po bitwie pod Kockiem dostaje się do niewoli, skąd ucieka i rozpoczyna na Zamojszczyźnie działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Walczy również z UPA. Po wkroczeniu sowietów jest poszukiwany przez NKWD i ukrywa się.

Ujawnił się w kwietniu 1947 roku, korzystając z “amnestii” ogłoszonej przez komunistów po sfałszowanych wyborach. Jednak nie zamierzał składać broni. Natychmiast organizuje nową siatkę konspiracyjną, która od września 1948 roku przyjęła nazwę II Inspektoratu Zamojskiego AK. Organizacja została zlikwidowana 1950 roku i do tego momentu przewinęło się przez nią  nawet 350 ludzi. Była to najprawdopodobniej najliczniejsza jednostka konspiracyjna po 1947 roku. Ściśle współpracował z klasztorem ojców bernardynów w Radecznicy, który był swoistą bazą konspiratorów na Zamojszczyźnie. Został aresztowany w kwietniu 1950 roku i skazany na karę śmierci, którą wykonano 4 marca 1952 roku na Zamku w Lublinie.

« Powrót do Leksykonu